Stanisław Wyspiański

Wyspiański Stanisław (1869-1907), dramaturg i poeta, malarz, grafik, scenograf. Kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (1884-1885 i 1887-1895) oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim (1887-1890 i 1896-1897).

Jeszcze jako student pomagał J. Matejce (wraz z J. Mehofferem) w wykonywaniu polichromii w krakowskim kościele Mariackim (1889-1890). Odbył podróż po Europie (1890), odwiedzając m.in. Włochy, Szwajcarię, Niemcy. Przebywał w Paryżu (1891-1892 i 1893-1894), gdzie uczęszczał do Académie Colarossi i École des Beaux Arts - ulegał wówczas wpływom P. Gauguina, nabistów i japońskich mistrzów drzeworytu. Jeden z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka (1897), kierownik artystyczny Życia (1898-1899), członek Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana (1902), docent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (od 1902). Wyspiański został pochowany w krypcie zasłużonych w kościele na Skałce w Krakowie.

W jego twórczości malarskiej, realizowanej głównie techniką pastelu (portrety, pejzaże, kwiaty), dominował symbolizm i stylizacja secesyjna. Podstawowym środkiem wyrazu była linia wijąca się wzdłuż konturu przedstawionych przedmiotów, zaznaczonych płaską plamą barwną. W projektach polichromii i witraży charakterystyczny był motyw płomienistych języków oraz kaligraficznie traktowanej roślinności.

Zobacz dzieła Wyspiańskiego

Wolne lektury

  

Hymn szkoły

 Wystarczy pędzlem, jak mistrz Wyspiański,

stworzyć swój portret, na życie plan,

wystarczy dobrać właściwe barwy,

a piękny obraz powstanie sam.

Wystarczy komuś rozjaśnić życie,

malując przed nim pejzaż słoneczny.

Świat ująć w ciepłe kolory lata,

bo wtedy lepszy jest i bezpieczny.

 

Ref.: Namalujmy razem tęczę,

         co połączy brzegi dwa.

         Wybudujmy most ze słów:

         obok ciebie jestem ja.           x2

 

 Wystarczy piórem, jak mistrz Wyspiański,

stworzyć opowieść, życiem nazwaną.

W teatrze świata odegrać rolę,

niepowtarzalną, niezapomnianą.

Wystarczy słowem dobrym i ciepłym

zmienić czyjś smutek w pogodną myśl.

Świat ująć w zdanie, które jak ramię

pomoże dalej do przodu iść.

 

Ref.: Namalujmy...

 

Posłuchaj naszego hymnu szkoły